spontaneiteit gedachten n° 1

Mijn tweelingszus was twee jaar geleden bij me op bezoek. Ik was toen ziek en lag in mijn zetel. De zon scheen buiten. Ik was heel erg graag met Marieke ( mijn zus ) en haar kindje ( Mila, een meisje van twee en een half jaar, toen ) naar buiten geweest, maar dat ging niet. ~Mijn zus zag me liggen in de zetel, en na mij wat verzorgd te hebben, merkte ze dat ze zelf eigenlijk ook wel wat behoefte had aan rust. Ik zei : 'kom dan naast me liggen!' Zij zei : maar ik kom speciaal op bezoek voor jou uit Kortrijk, dan kan ik toch niet gewoon naast je komen liggen! Moeten we niet iets doen? Zal ik iets voor jou doen? Moet er iets gepoetst worden ofzo? Ik glimlachte gewoon naar haar. Zij glimlachte terug, en ging naast me liggen. We lieten Mila, het meisje, met wat speelgoed spelen, en haar eigen ritme vinden. ~Er stond een radio naast ons op de grond. Mijn zus en ik lagen daar zo goed dat we er blij van werden. Eindelijk! rust tesamen! We vroegen aan Mila of zij een radiozender wou kiezen. Zelf waren we intussen te lui om recht te staan. Mila deed dat graag. Eindelijk! ( dacht zij misschien ) ben ík hier de volwassene die voor de kleintjes zorgt :-) ~Mila drukte op wat knopjes, elke zender had, zoals gebruikelijk, zijn eigen stijl, en kwam toen, onverwachts, terecht bij een knopje waar 'geen' zender op voorgeprogrammeerd stond. Er klonk alleen maar ruis. Ruis. Ruis. Ruis. Ruis. Ruis. Ruis. Ruis. Ruis. Ruis. ~Mila glimlachte naar ons en zei : deze! Daarna ging ze bij haar mama liggen. We luisterden samen het geruis. Dat wat de meeste mensen 'storing' noemen. En het was mooi. 'Mooie zender, Mila' zeiden we tegen haar. En iedereen was toen gelukkig. ~Daar moet ik, ondere andere, aan denken, Francois, als ik stil sta bij wat spontaneïteit ( voor mij ) betekent.Ik vind het fascinerend, levengevend om te zien hoe kinderen spontaan van nature zijn.En ik vind het fascinerend, levengevend om te zien en te ervaren hoe spontaan volwassen kúnnen zijn.~Soms botst spontaneiteit op muren.Zowel eigen, intrinsiek opgebouwde muren in de eigen belevingswereld, als culturele muren in de omgeving.Daarom zijn zowel zelfonderzoek, als maatschappijkritische vragen en handelingen, zo belangrijk, vind ik.Om beetje bij beetje, stapje voor te stapje, onszelf, de ander, het leven om ons heen te leren kennen zoals het van nature is, en ook kan zijn.Om blokkades beetje bij beetje, stapje voor stapje, op te leren ruimen.Zoals je onkruid wieden kan in je geest.En tuin.( misschien zijn beiden synoniemen voor elkaar : geest en tuin :-)~lieve groeten,Joke.